Ο Κώδικας Μορς είναι μια μέθοδος για μετάδοση πληροφορίας με παλμούς μικρής και μεγάλης διάρκειας ή σημάδια -τελείες και παύλες. Επινοήθηκε για τη μετάδοση μηνυμάτων μέσω τηλεγράφου στα μέσα του 1830 από τον Σάμιουελ Μορς.
Αρχικά δημιουργήθηκε για τον ηλεκτρικό τηλέγραφο του Σάμιουελ Μορς στα μέσα της δεκαετίας του 1830. Επίσης χρησιμοποιήθηκε εκτενώς στην πρώιμη ραδιοεπικοινωνία από τις αρχές του 1890. Η χρήση του προϋποθέτει την ύπαρξη ειδικά εκπαιδευμένου προσωπικού, για το λόγο αυτό η ανάπτυξη πιο σύγχρονων μεθόδων και τεχνολογιών επικοινωνίας συνέβαλε στην κατάργησή του στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Σήμερα χρησιμοποιείται μόνο σε εξειδικευμένες εφαρμογές όπως οι ραδιοφάροι. Επίσης χρησιμοποιείται συστηματικά από τους ραδιοερασιτέχνες. Ο κώδικας Μορς είναι ο μόνος ψηφιακός κώδικας που μπορεί να ληφθεί ακουστικά από ανθρώπους, πράγμα που τον κάνει κατάλληλο για αυτόματη αποστολή σύντομων ψηφιακών μηνυμάτων σε φωνητικά κανάλια.
Την τρίτη ημέρα του Summer Camp μας κατασκευάσαμε τέσσερις διαφορετικές διατάξεις χρησιμοποιώντας εγκεφάλους, κινητήρες και αισθητήρες εκπαιδευτικής ρομποτικής που να υλοποιούν επικοινωνία με σήματα Μορς.
Για την πρώτη κατασκευή προγραμματίσαμε εγκεφάλους που εκπέμπουν προσημειωμένα μηνύματα με χρήση κώδικα Μορς. Έπειτα οι ομάδες αντάλλαξαν εγκεφάλους και έπρεπε η κάθε ομάδα να αποκωδικοποιήσει το μήνυμα που έλαβε.
Για τη δεύτερη κατασκευάσαμε σύστημα του οποίου ο χειριστής γνωρίζοντας τα σήματα Μορς μπορούσε να στείλει ηχητικά μηνύματα, ακριβώς όπως γινόταν μέσω του τηλέγραφου περίπου δύο αιώνες πριν.
Η τρίτη κατασκευή ήταν ένα αυτοματοποιημένο σύστημα παραγωγής τόνων σε κώδικα Μορς, με βάση την επιλογή δεικτών πάνω σε δίσκους που έκανε ο χειριστής του. Έτσι, δεν υπήρχε λόγος απομνημόνευσης των σημάτων, αλλά επιλέγοντας το σωστό γράμμα με έναν δείκτη πάνω στους δίσκους το σύστημα έστελνε τη σωστή σειρά ηχητικών τόνων.
Τέλος με τα πιο μεγάλα παιδιά κατασκευάσαμε και ένα αθόρυβο σύστημα αποστολής, το οποίο ενεργοποιούσε φως αντί για ήχο, στέλνοντας το μήνυμα σε παλμούς φωτός. Η ιδιαιτερότητα αυτής της κατασκευής ήταν ότι περιείχε τόσο εγκέφαλο αποστολής όσο και εγκέφαλο λήψης, ο οποίος αποκωδικοποιούσε αυτόματα τα φωτεινά σήματα σε γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου, αναγνωρίζοντας πόσες παύλες και πόσες τελείες περιέχει το φωτεινό σήμα και σε ποια σειρά ήταν αυτές.
