Υπάρχουν πολλά τηλεκατευθυνόμενα οχήματα σήμερα, που χρησιμοποιούνται τόσο σε απομακρυσμένες περιοχές ή πλανήτες (όπως π.χ. στον Άρη), όσο και σε δύσβατες περιοχές για τον άνθρωπο, λόγω συνθηκών (π.χ. Κατεδαφισμένα κτίρια ή ραδιενεργές περιοχές).
Τη δεύτερη μέρα του summer camp μας, μελετήσαμε και κατασκευάσαμε κι εμείς αντίστοιχα ρομπότ-διασώστες. Τοποθετήσαμε περιστρεφόμενες κάμερες πάνω στα ρομπότ και τα προγραμματίσαμε ώστε να μπορούμε να τα τηλεκατευθύνουμε χωρίς οπτική επαφή (μέσω bluetooth).
Τα παιδιά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η κάθε ομάδα έφτιαξε και προγραμμάτισε το δικό της ρομπότ.
Έπειτα τοποθετήθηκαν σε τυχαία σημεία στο χώρο του εργαστηρίου δύο μπάλες (μια μπλε και μία κόκκινη) και η κάθε ομάδα έπρεπε να εντοπίσει και να "διασώσει" τη δική της μπάλα, χωρίς να βγει από την αίθουσα (control room) από την οποία χειριζόταν το ρομπότ της. Η μόνη πληροφορία που είχε η κάθε ομάδα ήταν ό,τι κατέγραφε η κάμερα του ρομπότ της. Ο σκοπός ήταν η σωστή μπάλα για κάθε ομάδα να εντοπιστεί, να συλλεχθεί με δαγκάνα προσαρμοσμένη πάνω στο ρομπότ και να επιστρέψει "ασφαλής" πίσω στην αίθουσα.
Με τα παιδιά είδαμε πέρα από την κατασκευή και τον προγραμματισμό, την πραγματική δυσκολία που έχει ο τηλεχειρισμός ενός οχήματος με δαγκάνα χωρίς ο χειριστής να έχει οπτική επαφή με αυτό.
Στις φωτογραφίες και τα video φαίνονται τα ρομπότ-διασώστες και η εικόνα που είχαμε από τις κάμερές τους στις τηλεοράσεις των control rooms.
